Wat ons het meest is bijgebleven.... (Fam. Reitsma)

Sinds 27 oktober 1969 maken wij Jan en Nelly al mee.
Door de jaren heen zal er wel eens wat vermeldenswaard gebeurd moeten zijn, zul je denken.
De kennismaking had alleszins te maken met de kerk waar we lid van waren. En het met elkaar optrekken had weer te maken dat we dicht bij elkaar woonden en dezelfde leeftijd hebben en elkaar ook liggen. Dit heeft ten grondslag gelegen aan de jaren lange omgang met elkaar.

Wij hebben aan de wieg gestaan van alle vier kinderen. Waarvan de jongste, Mattijs, mij ( Renze) het best is bijgebleven. Waarom Mattijs zul je denken...
Niet omdat hij de jongste is, maar Pa had behoorlijk last van zijn rug, hij lag plat om zo te zeggen en Ma liep op het laatst dus van hem had ze meer last dan lust, en zo waren wij veel bij jullie over de vloer rond de kerst en oud en nieuw. Oliebollen bakken en wat zo al meer.
Maar Mattijs liet niet lang meer op zich watten . Op 5 januari van het jaar 1981 is hij geboren. Ik had het idee dat ik de vader was. Zo druk had ik het.Maar gelukkig, na verloop van tijd nam Pa de draad weer op. Zo is dat gegaan toen.

Op een avond in de zomer was Paul wat aan het pesten met Pa, die was het op een moment zo beu dat hij uit haalde met zijn voet waar een klomp aan zat en Paul een schop onder zijn kont wilde geven, maar Paul had dit door en ging net op tijd op zij, maar Pa zijn voet was al onderweg en door de snelheid schoof de klomp van zijn voet dwars door de keuken ruit.. Toen waren de rapen gaar!
Is Paul zijn straf ontgaan? Ik weet het niet meer, maar het heeft wel wat stof doen opwaaien.
Dit noemt men onverwachte wendingen.

Ook moeders was nogal creatief aangelegd. Ze hield op haar manier dan wel van schilderen. De keukenkastjes moesten een andere kleur, rood. Op zich niets mis mee, maar toen Pa ’s avonds thuiskwam zat ze zelf nog meer onder de verf dan de kastjes en ze had het echt niet door, zevond het leuk werk. Maar Jan heeft hier een stokje voor gestoken en heeft het zelf gedaan.

Dit zijn allemaal leuke dingen...Maar ook is er een heel ingrijpende tijd geweest toen Ma in het ziekenhuis lag en de doktoren niet direct door hadden wat er een de hand was. Ze praatte er maar wat in om . Kon het stuur niet recht houden zowel op de fiets. Het was echt om bang van te worden. Op het laatst naar het ziekenhuis, neurologie. Er moest wat gebeuren. In Heerenveen wisten ze het niet meer. Een scan gemaakt in Leeuwarden. Daar ontdekten ze dat er een cyste drukte tegen de hersenen. Ze is toen naar Zwolle overgebracht en daar geopereerd.
En nu is alles weer zo goed als goed, gelukkig maar.

Er is natuurlijk door de jaren heen wel meer gebeurd.
Pa en Ma zijn in 1986 verhuist van de Reigerstraat naar de Zwette.
De contacten zijn gelukkig gebleven, de kerk had hier een grote inbreng.

Dit waren wat gebeurtenissen van Jan en Nelly van Eck, opgetekend door Renze Reitsma.